preposizioni e casi 2 + ...I czy A

chcę mi się ćwiczyć:

Woda jest w kieliszku i kieliszek jest na stole.
Niedaleko książki leży mój szalik i obok niego, na regale, jest twój prezent...

Woda jest w kieliszku, a kieliszek jest na stole.
Nie daleko książki leży mój szalik, a obok niego, na regale, jest twój prezent...

I czy A... ?
Z tej wątpliwości idę spać...
Dobranoc świat, i kolorowych... <3

Trudno nie wierzyć w nic

Ta jest pierwsza piosęka kturą się nauczyłam, jeszcze nie wiedziałam o czym mówiła, jeszcze nie rozumiałam jaką ma znaczenie, i już ta spiewałam, jak bardzo długi dżwięk...

è questa la prima canzone in polacco che ho imparato, ben prima di conoscerne o comprenderne il significato la cantavo come un unico lunghissimo suono...

Zapyta Bóg w swym niebie co dałem mu od siebie wierzyłem i kochałem i byłem tym kim chciał bym był i żyłem jak chciał bym żył i byłem kim miałem być odpowiem mu od siebie że spłacę dług tym lepiej tym bardziej bo wiedziałem co znaczy że nadziei brakowało mi i kilku chwil kilku dobrych chwil może powie to niepotrzebne słowa trudno nie wierzyć w nic / zapyta Bóg w swym niebie jak spłacę dług ja nie wiem wierzyłem i kochałem i byłem tym kim chciał bym był

Chiede Dio, Nel suo paradiso Cosa gli ho dato Di me stesso Credevo e Amavo Ed ero chi desideravo essere E vivevo come desideravo vivere Ed ero chi dovevo essere Gli ho risposto Dal profondo che ripagherò il debito ancora meglio ancora di più, perché sapevo cosa significhi la mancanza di speranza che ho provato e di alcuni momenti di alcuni buoni momenti in cui può essere che dica parole non necessarie è difficile non credere in niente Chiede Dio Nel suo paradiso Come pagherò il debito Io non lo so Credevo e amavo, ed ero chi volevo essere

Appunti sui numeri - parte 1

esempi che introducono il tema:

* kto/co to jest? – pięć psów, sześć kobiet, siedmiu mężczyzn (nominative: kto? co?)
* kogo/co widzimy? – pięć psów, sześć kobiet, siedmiu mężczyzn (accusative: kogo? co?)
* kogo/czego nie ma? – pięciu psów, sześciu kobiet, siedmiu mężczyzn (genitive: kogo? czego?)

Preposizioni di luogo e casi

Na + loc -- na stole (stoł) na telewisorze; na szafie
W + loc -- W kieszeni (kieszeń); w pudełku; w szufladzie

OBOK + gen -- Obok torebki; obok telewisora

POD (pod szafą ) ZA (za telewisorem) PRZED (przed domem) MIĘDZY (między książkami)NAD ( nad lampą)

+ instr

Altri esempi

pod stołem
na ścianie
w wazonie
na fotelu
za szafą
w szafie
na oknie
na podłodze
na strychu
w piwnicy

Per i luoghi

w kinie
w restauracji
w kościele
w teatrze
w kasie *alla cassa!*
w banku
w hotelu
w szpitalu

na basenie
na poczcie
na uniwersitecie
na boisku
na przystanku

Antygona w Nowym Jorku

Zaczynałam czetać Antygona w Nowym Jorku pisana przez Janusz Głowacki,
czemu tą kziązkę mozecie zapytać,
bo tydzień temu startowałam Hiperdziennik, bo pomyślałam że mogłoby być łatwe/przejemny/śmieśny/ciekawy... i nie jest nic takiego!
Pomyliłam się... po dwudziestu strony myślę że w ogule nie jest ciekawa kziążka, ale też że nie jest originalna, ani łatwo pisana.
Może po prostu że polska Bridget Jones to nie dla mnie...!
Więc trudo po trudno (po wlosku mowiłabym: difficile per difficile tanto vale almeno inetressante!) zeby była w koncu interesująca.
Wersia o Antygonie kturą mam jest z kolekcji "kocham teatr", to znacze że też jest płyta z spektakl /reżiseria KAzimierz Kutz >nie znam /...
no i polski teatr to wiadomo ze kocham (nawet jesli mój prawdziwy miłość to Grotowski... ale to jest inna historia :)


słowa który sprawdziłam:

nędza - miseria

gwałt - violenza

mamrotać - borbottare

Hey - Stygnę

Ho scoperto questa canzone un attimo fa, mi sembra bellissima, un po' mi ricorda Kate Bush :)
Odkrywałam tą piosękę chwila temu, i już wygląda dla mnie bardzo ładna, troszkę przypomina mnie Kate Bush(ej)

Ja stygnę*, a ty śpisz Tracę wdzięk Nim przepotworzę się Przestań śnić Przedarłam się Przez miliony błon I ochronnych warstw Hej, hej Ja stygnę, a ty śpisz Ja stygnę, a ty śpisz Więc z ramion ramę złóż Opraw ten Wyblakły mocno akt Opraw mnie Przedarłam się Przez miliony błon I ochronnych warstw Hej, hej Ja stygnę, a ty śpisz

Mi raffreddo*, e tu dormi Perdo fascino Prima ch'io deformi** Smetti di sognare  Mi lacero In milioni di membrane e strati protettivi Hej, hej Mi raffreddo, e tu dormi Mi raffreddo, e tu dormi  Dunque con le braccia piega la cornice Incornicia quell’atto forte e slavato Incornicia me  Mi avvolgo (deduzione arbitraria) In milioni di membrane e strati protettivi Hej, hej Mi raffreddo, e tu dormi

stygnąć: 1.«oziębiać się stopniowo» 2. «o uczuciach, stanach itp.: stawać się mniej intensywnym», da intendere qui come un mi allontano - lenta amo meno intensamente.

**Nim przepotworzę się-- su suggerimento di Danuta (grazie 1000!!!) ho pensato di tradurre con deformare

da ricordare: 
Przedarłam się -- lacerarsi (verbo prezioso)

Tomek Bagiński / Stuka spadania

genjalny i przeraźliwy, zajebisty

w jakiś sposób go kocham!!

Chylińska Winna / colpevole

Come breve esercizio di traduzione mi concentro su questa canzone,
non credo nemmeno che mi piaccia per davvero, ma è un omaggio.
Un dono a due preziose amiche che con me hanno vissuto un viaggio (e con viaggio non intendo vacanza).
Perchè riaprire una lingua significa anche aprire la mente ai ricordi.

Jak krótkie czwiczenie tłumaczenia koncentruję się na tej piosence,
nie jestem pewna nawet że mi się podoba, ale jest hołd.
Prezent dla moje cenne koleżanki który ze mną zyły waśny podróż (i z tego mi nie chodzi o wakacje..).
Ponieważ otworzyć jeszcze raz język znacze też otworzyć glowę wspomnieniu.


http://www.youtube.com/watch?v=XzNv35Egz44

Chylińska Winna

Winna Ja to ta z obrazka Ja to ta co krzyczy Ta co ciągle sobie drwi Ja znów kogoś gryzę Ja kogoś obrażam Niegrzeczna i grzeszna tak Bo kiedy tylko staje się Zbyt ludzka niż byś tego chciał Wtedy oto widzisz że Jesteś tak jak ja Nie jest źle Jaaaa jestem winna Dobrze jest Zawsze będę winna Ukoj swe sumienie Nakarm swą ciekawość Daj mi prawo abym ja Mogła Ciebie bawić Mogła Ciebie zbawić Mogła w końcu zabić Cię Bo kiedy tylko staje się Zbyt ludzka niż byś tego chciał Wtedy oto widzisz że Jesteś tak jak ja Nie jest źle Jaaa jestem winna Dobrze jest Zawsze będę winna

Colpevole Io questo, quella con l’immagine Io questo, quella che grida Quella che si prende in giro Di nuovo mordo qualcuno Offendo qualcuno Così maleducata e peccaminosa Perché anche solo quando divento Un po’ più umana di ciò che vorresti Allora ecco che vedi Che sei come me Non è male, io sono la colpevole è bene sarò sempre colpevole Rilassa la tua coscienza Sfama la tua curiosità Dammi una ragione perchè Possa divertirti Possa risparmiarti Possa alla fine ucciderti* Perché anche solo quando divento Un po’ più umana di ciò che vorresti Allora ecco che vedi Che sei come me Non è male, io sono la colpevole è bene sarò sempre colpevole

*La parte in viola interna alla traduzione è dovuta ad una mia seria incertezza sui tempi verbali utilizzati

Czasowniki

Czasowniki który są superwaszne a zawsze zapominam


OKREŚLAĆ / definire + biernik
Mój mąż, bo tak określam osoba która kocham...

ZAWIERAĆ / contenere + biernik
Witryna zawiera krótkie opisy, zdjęcia, systematykę oraz linki

GNIĆ / marcire
non riesco a trovare un esempio / chiedo aiuto

TOPIĆ SIĘ / fondere
węglik krzemu topi się inkongruentnie

RÓWNAĆ SIĘ / eguagliare -non è banale l'uso di questo verbo!
czytanie równa się oddychanie
Nie równam się z tobą
równo życie jak śmierć proza jak poezja
Jest również autorem

STAWAĆ SIĘ / diventare + narzednik
mam dziś urodziny, staję się starym człowiekiem

ZALEŻEĆ / dipendere
ja nie zależę od ciebie
Może po prostu Nie zależy mu *dat* na tobie *miejsc*

ZAKRYWAĆ / coprire
nawet na basenie zakrywam golenie :))) (persino in piscina nascondo la nudità - ma in pl fa rima..)

OTACZAĆ / circondare + narzednik (deduco dagli esempi, ma devo controllare)
dlaczego warto otaczać się dobrą sztuką
Otaczam się murem chłodu

DOSTRZEGAĆ / rimarcare
Dopiero teraz dostrzegam wartość i piękno życia i miłości
Jako partia dostrzegamy błędy, które popełniliśmy...

Jakbyś kamień jadła

Provo a tradurre un testo di OLGA TOKARCZUK,
in cui presenta Jakbyś kamień jadła, un testo di Tochman che uscirà in Italia ad ottobre per Keller Editore
In anticipo mi scuso per possibili errori fatti del tutto in buona fede.

È estate, agosto. Arrivano con la posta i libri manoscritti. Inizio a leggere, li rimetto via, non voglio pensarci, preferisco dedicarmi alle mie cose, ma di sera torno nuovamente al manoscritto.
Avrei preferito che non venisse scritto un libro così. Le sue recensioni arrivano sulle riviste colorate, tra la pubblicità delle creme, nel bel mezzo di consigli di depilazione e offerte dell’ultimo minuto. Lascio il manoscritto sul terrazzo, il vento ne spiega le pagine e a dir la verità son contenta che si perdano e che io non debba più leggerlo. Ma ecco che torno a leggere. Le persone – eroi di questa storia – non mi permettono di abbandonare.

Nel libro appaiono delle date. Giugno, 6 agosto, 24 luglio anno 1992. mi soffermo un attimo. Nella notte inizio a frugare nei vecchi calendari e dopo un attimo sono in grado di riconoscere. 24 giugno ’92 ho provato a pianificare il giorno. È una lista della spesa. I preparativi della partenza per le vacanze. Inizio agosto ’92 – viaggio sul mar Nero. Sembra un piccolo punto di contatto – siamo passati, quella volta, attraverso Wojewdin e i villaggi, nei frutteti c’erano carri armati. Sapevamo che lì c’era la guerra, da qualche parte nel sud-ovest. Eravamo convinti che fosse già la fine del conflitto, che tutto andasse ormai per il meglio. Dopo, per tutto agosto siamo rimasti sdraiati sulla spiaggia, la sera giocavamo a carte. 11 luglio 95 – il giorno del mio santo. Organizzo la festa.

Quando penso alla guerra mi viene in mente quella mondiale. E subito dopo la rassicurante consapevolezza che quel mondo non esiste più e grazie a questo posso permettermi un po’ di distanza. Non ero là, non devo sentirmi colpevole. Posso leggere Hannah Arendt e discuterne i meccanismi. Meccanismi – una buona parola per indicare il movimento inevitabile di forze su cui non si ha potere. Meccanismi politici, economici, psicologici che costituiscono ciò che succede. Sono al di sopra dell’uomo.

Credo: alcune cose non possono ripetersi; non possono perchè sappiamo più cose, possiamo più cose, il mondo è diverso, i tempi sono diversi.

Nella notte prendo la macchina da scrivere (o il manoscritto?) e vi scrivo delle date:
W nocy biorę maszynopis i wypisuję z niego daty:
10 giugno 92 – prima pulizia etnica, assassinio dei Mussulmani

24 luglio 92 – gli autobus portano allo scambio le donne allo scambio del campo, ma non si va verso alcuno scambio; tutti vengono uccisi, e i loro corpi gettati nelle fosse comuni.

6 agosto 92 – uccisione nel campo di Omarskiej


Mi chiedo se ci sia qualcosa che potrebbe giustificarci, toglierci il peso del senso di colpa e della vergogna. L’ignoranza? Una distanza nel tempo, nello spazio? La sensazione d’impotenza? Che il male c’era, c’è e ci sarà?
W.T. nel libro, dal quale provo a difendermi, descrive il „tempo dopo”. Il talento dell’autore e la sua sensibilità fanno in modo che questo documento abbia la portata di un messaggio in movimento.
È l’anno 2002, da molto tempo sono stati firmati gli accordi di pace di Dayton, secondo cui la conformazione di Bosnia Erzegovina è multietnica. L’ordine è mantenuto da forze internazionali, le vedove e gli orfani vengono risarciti. S’invitano le persone a tornare nelle loro case.
Le equipe di antropologi dissotterrano un’intero insieme di fosse, e provano con macabri puzzle a rimettere assieme le ossa delle peersone, per identificare le vittime con l’aiuto dei più nuove tecniche mediche. Quelli che hanno ucciso e le famiglie delle vittime vivono nella stessa via. Spesso conoscono i loro cognomi, i loro visi. Regnano disoccupazione e un’enorme emigrazione. Le persone si sentono stordite. Nello stesso momento, nel mondo, parte un nuovo conflitto. Una nuova guerra occupa la prima pagine del giornale.
Anch’io faccio parte di quella „condizione dopo”. La guerra in Jugoslavia è stata per me scioccante, un adolescenza in ritardo. Con incredulità leggevo i giornali. La parola “campo di concentramento” compariva come il ritorno di un incubo, ma scrivevano che stava succedendo Adesso e Qui, a qualche centinaio di chilometri da qui.
Ci siamo abbandonati nello stato di shock e da questo punto di vista quella guerra non si è ancora conclusa. Non c’è per lei una fine, nemmeno se vengono portate alla luce tutte le ossa e identificate tutte le vittime e nemmeno se ci affidiamo ai più innovativi meccanismi di difesa, per tentare di dimenticare.

Próbka 1

po włosku piszę,
chciałam spróbować tłumaczyć po posku,

doceniam każdy pomóc, i od razu przepraszam za błędy...

Tra m-1000

Spróbuję na chwilę pamietać twojego zapachu
Zamykam oczy i sprubuję połozyć, tak jak chyba robiłam ostatni raz który się widzieliśmy, moją twarz między szyją i kołnierzykiem.
Jaki zajebiste miejsce! Ucho słyszę bicie, nos twoj zapach, poloczek twoje ciepło.